Haber Özeti
Tam Sürüm
William Betts, Arizona State Üniversitesi‘nde resim üzerine eğitim aldı. Diploması bir kaç yıl boyunca duvarda asılı kaldıktan sonra Betts kariyerine Houston’da yazılımcı olarak devam etmeye karar verdi. 10 yıl boyunca bu alanda çalıştıktan sonra yaptığı işten sıkıldı ve resim yapmaya geri dönme kararı aldı.
Ancak Betts kısa dikkat aralığı sebebiyle resim yapmaktan da kısa sürede sıkıldı. Bu işi eski işiyle birleştirip daha ilginç hale getirebileceğini düşünen sanatçı bir robot geliştirdi. Bu robotu nokta şeklinde boyalar dökecek şekilde çalıştıracak bir yazılım hazırladıktan sonra tuvali makinenin altına yerleştirerek nokta nokta resmini işlemeye başladı.
Tıpkı bir örgü halı gibi dokunan resimler, canlı ve parlak renkleriyle oldukça dikkat çekiciydi. Yaptığı işi eğlenceli hale getirmeyi başaran Betts, hem eleştirmenlerden hem de sanat koleksiyoncularından büyük övgüler aldı.
Gözetleme toplumunun etkileri
2005 yazında Londra’da William Betts’in de sıkça kullandığı metro durağına yapılan terörist saldırı sanatçıya fiziksel hasar vermese de derin izler bıraktı. Güvenlik kameralarının varlığını ve işlevini sorgulayan sanatçı, Foucault’nun panoptikon teorisinden de etkilenerek insanların sürekli gözlenmesi fikrine odaklandı.
Güvenlik amacıyla kurulan sistemin insanları gözetlediğini ancak güvenliği sağlamakta yetersiz olduğunu düşünen Betts insanları bu kameraların bakış açısıyla göstermek istedi. Resim makinesinden renkli boyaları çıkarıp güvenlik kameralarının kullandığı gri tonları ile resim yapmaya karar verdi.
Bir resim fırçasındaki tüm kılların istendiği gibi kullanılamaması gibi Betts’in makinesi de her zaman istendiği gibi çizmiyor arada sırada bozuluyordu. Bu bozukluklar da ressam, makine ve boya arasında, daha sonra tekrarlanması imkansız bir uyum yaratıyordu. Makinenin ne zaman ne hatayı yapacağını kestiremediği için Betts’in kendisi bile ürettiği resimleri tekrar üretecek yeteneğe sahip değil.
Yansıma
Resim yaparken kullandığı araçlarla oynamaktan keyif alan sanatçı son sergisinde, resme bakma deneyimi üzerinde oynamalar yapmak istedi. Bu kez tuval olarak pleksiglas kullanan Betts bu materyalin yansıtma özelliğinden faydalandı. Makinesini pleksiglas üzerinde küçük delikler açacak şekilde düzenleyen sanatçı daha sonra bu boşlukları boya ile doldurdu.
Yakından bakılınca yan yana dizilmiş rastgele noktalar olarak görünen bu resimlere uzaktan bakıldığında hem resmin geneli hem de bakan kişinin aynalarla bozulmuş yansıması görülebiliyor. Betts böylece resimle aynı ortamda bulunmanın ve resmi birebir deneyimlemenin önemini artırıyor.
Resim eğitimi almasına rağmen yazılım alanında 10 yıl süren bir kariyer yapan William Betts resme geri dönmek istediğinde resim yapma sürecini çok sıkıcı bulur. Buna çözüm olarak bir makine geliştiren ve bu makine ile boyayı nokta nokta tuvalin üzerine yerleştiren Betts kendine özgü bir stil geliştirir. Üstelik her zaman istediği gibi çalışmayan makine de Betts'in sanatına katkıda bulunur. Betts daha sonra bu tekniği gözetleme toplumunu anlatmak ve insanlara kendilerini yansıtmak için düzenleyerek yeni eserler üretir.
Yorum Ekle