Şifa niyetine sanat

Sanat ve beşeri bilimler (antropoloji, arkeoloji, dilbilim, psikoloji gibi insanı konu alan bilim dalları) günümüz temel eğitim sistemlerinde genellikle geri planda kalıyor. Dünyanın pek çok ülkesinde önleyici sağlık politikalarına ilişkin de buna benzer bir tespitte bulunmak mümkün. Bu alanlarda öncü olan ülkelerin önceliklerini örnek almak mantıklı bir hareket olabilir. Orman Terapisi (Forest Bathing) adlı Japon girişim akla gelen ilk örnek. Finlandiya’nın devlet okulları ve Fransa’daki bir Alzheimer köyü gibi farklı örnekler de verilebilir.

Smithsonian’da yayımlanan habere göre İngiltere Sağlık Bakanı Matt Hancock bunamadan psikoza, akciğer hastalıklarından ruh sağlığı problemlerine dek pek çok rahatsızlığa çözüm olarak doktorların sanat terapisi ya da hobi odaklı tedavi reçetesi yazmalarını istiyor. Bu kapsamda hastalar, dans ve şan derslerine katılabilir ya da kişisel müzik listelerinin keyfini çıkararak rahatlayabilir.

Konfüçyus’un antik eğitim geleneğini temsil eden “Müzikten aldığımız zevkin yeri doldurulamaz, insan müziksiz eksiktir” sözünü alıntılayan Hancock’un önerisi, herkesin sanattan anlamasını öğütleyen eski aristokratik geleneklerinin ötesine geçiyor: “Sanatı sadece hayatımıza kattığı anlam ve itibar açısından değerlendiremeyiz. Sağlığımız ve refahımız için önemini de dikkate almalıyız. Bu bilimsel olarak da böyledir. Sanatsal ve sosyal aktivitelere katılım kişinin bedensel ve zihinsel sağlığını güçlendirir.”

Bu görüşü destekleyecek somut örnekler vermek mümkün. Dans derslerinin psikozun erken evrelerindeki hastalarda algıda netliği ve konsantrasyonu artırdığına ve şan derslerinin göğüs hastalarında iyi sonuç verdiğine dair araştırmaları var. Müze ziyaretleri ve diğer kültürel aktiviteler duygu durumumuzu olumlu yönde etkiliyor.

Daha koruyucu ve bütünsel yaklaşımlar, sadece kronik semptomları değil aynı zamanda hastalığın ilerlemesinde etkili olan psikolojik sonuçları da (stres, yalnızlık ve mutsuzluk dahil) tedavi etme potansiyeline sahip.

Kaynak: Open Culture