Nanobot püskürten sprey

1990’larda herkes ozon tabakasındaki delikten bahsederken bir daha aerosol kullanmamaya yemin etmiş olabilirsiniz ama MIT’den bir grup araştırmacı aerosollerin hem sağlığımıza hem de çevreye faydalı bir amaç için kullanılabileceği bir kullanım yöntemi geliştirdi. Bu spreyin içinde nanobotlar, yani bir çok farklı amaç için kullanılabilecek minik algılayıcılar yer alıyor. Bu algılayıcılar boru hatlarındaki tehlikeli sızıntıları belirlemek ya da insan vücudundaki hastalıkları teşhis etmek için kullanılabilir.

Aerosol spreydeki her bir algılayıcı iki parçadan oluyor. Kolloid ya da asıltı olarak adlandırılan ilk parça çok küçük ve çözünemeyen parçacıklar ya da moleküllerden oluşuyor. Asıltılar o kadar küçük ki sıvı ya da hava içinde süresiz olarak asılı kalabiliyor. Asıltıların etrafındaki parçacıkların çarpışma enerjisi, bu parçacıkları aşağıya çeken yer çekiminden daha fazla.

Algılayıcının ikinci parçası ise grafen gibi iki boyutlu bir malzemeden yapılmış, üzerinde kimyasal bir saptayıcı bulunan karmaşık bir devre. Bu saptayıcı ortamda belirli bir kimyasallar karşılaştığında elektrik iletme yeteneği artıyor. Devre aynı zamanda ortam ışığını elektrik akımına dönüştürebilen fotodiyot adlı bir cihaz da barındırıyor. Devrenin veri toplamak ve belleğini korumak için ihtiyaç duyduğu elektrik buradan karşılanıyor.

Amonyağı başarıyla tespit etti

Araştırmacılar devrelerini asıltıların üzerine yazdırdı. Böylece asıltıların eşsiz ortamlarda gezinme yeteneği devrelere verilmiş oldu. Bu birleşimin ardından araştırmacılar nanobotları sprey olarak sıkılabilir bir forma soktu.

MIT ekibi bu sprey halindeki mikroskobik algılayıcıların bir çok farklı alanda kullanılabileceğini düşünüyor. Bunlardan bazıları çalışma sırasında test edildi. Örneklerden birinde algılayıcılar zehirli bir kimyasal olan amonyağı tespit edecek şekilde tasarlandı. Daha sonra bu algılayıcılar bir borunun kapalı bir bölmesinde test edildi. bir taraftan sıkılan algılayıcılar borunun diğer ucundan çıktığında bir tülbent yardımıyla toplandı. Toplanan algılayıcıların bellekleri incelendiğinde amonyak ile temas ettikleri belirlendi.

Boru hatlarında ve insan vücudunda kullanılabilir

Gerçek hayatta bu uygulama inceleme ekiplerinin bir borunun tamamını dışarıdan incelemek zorunda kalmasının önüne geçebilir. Bunun yerine aerosol boru hattının bir ucundan sıkılıp diğer ucundan toplanabilir. Bellekteki herhangi bir veri, boru hattında bulunmaması gereken bir kimyasalın varlığı konusunda inceleme ekiplerini bilgilendirebilir.

MIT ekibi bu teknolojinin gelecekte hastalıkların teşhisinde de kullanılabileceğini söylüyor. Örneğin tüm sindirim sistemimizden geçen nanobotlar doktorların ihtiyaç duyduğu bilgileri toplayabilir. Araştırma ekibinin lideri Michael Strano “Bu çalışmayı, robotikte yeni bir çalışma alanının başlangıcı olarak görüyoruz.” diyor.

Araştırma Nature Nanotechnology dergisinde yayımlandı.

Kaynak: Futurism